Verhaal van Lola (werkt bij de dierenambulance)

Hoi, ik ben Lola. Ik ben 26 jaar en ik werk bij de dierenambulance. Ik vind het heel belangrijk dat er veel mensen bij de dierenambulance werken, maar het is natuurlijk ook heel belangrijk dat er stichtingen zoals Stichting Dierenlot bestaan, want er zijn te veel dieren in nood en er zijn ook te veel dieren die pijn lijden.

Ik reed een keer van mijn werk naar huis, en toen ik bijna thuis was werd ik gebeld. Ik moest heel snel terugrijden naar mijn werk, want er waren niet veel mensen meer en ze hadden mensen nodig die mee konden rijden in de dierenambulance, want er was aan de andere kant van de stad een puppy verdronken. En dit was niet zijn eigen schuld. Ik scheurde door de straten, om zo snel mogelijk terug op mijn werk te zijn. De ambulance stond al klaar. Ik sprong op de bijrijdersstoel en met 100 kilometer per uur reden we door de stad. Na tien minuten kwamen we aan op een "verlaten weg". Er reden bijna geen auto's, en de dichtstbijzijnde boerderij kon je vanaf de plek waar wij stonden bijna niet zien. De enige persoon die er stond was de mevrouw die naar ons gebeld had. Naast de weg was een sloot, en in eerste instantie was er niet veel te zien, maar toen riep de vrouw die ons gebeld had maar we moesten kijken. Het hondje lag aan de andere kant van de sloot. Alexander (hij werkt ook bij de dierenambulance) sprong de sloot in en liep door het water naar de andere kant van de sloot. Op de bodem van de ondiepe sloot, lag een klein en vooral mager hondje, met een baksteen aan zijn poot. Alexander tilde hem uit het water en rende met het hondje in zijn armen naar ons toe. De puppy was helemaal mager. We brachten de puppy in de wagen. Alexander ging achterin zitten om de baksteen van de puppy's poot af te halen en ik ging voorin zitten, om zo snel mogelijk naar de dierenarts te gaan. De puppy had een volledig rode plek op zijn poot (door de baksteen), was veel te mager en het was zeker dat deze puppy niet per ongeluk in het water is gevallen. Met deze puppy is het uiteindelijk goed afgelopen, maar helaas zijn er ook te veel dieren die nooit meer van hun pijn afkomen, om zelfs doodgaan en dat omdat hun baasjes niet goed voor hun konden zorgen. Dus nogmaals: het is heel belangrijk dat er stichtingen zoals Stichting Dierenlot bestaan en dat er genoeg mensen bij de dierenambulance werken.